نقد و بررسی دو مستند از احمد فاروقی قاجار
نمایش و نقد و بررسی دو مستند چشمی که می‌شنود و ابوالحسن صبا از احمد فاروقی قاجار در سالن فردوس موزه سینما:
مستند چشمی که می‌شنود روایتی است از زندگی و آثار بهمن محصص. از دیالوگ‌های فیلم: من به نقاشی کردن محکومم… توی کارهای من یک چیز مطرح است: محکومیت وجود… من مرگ را همیشه به عنوان یک اکت زندگی قبول دارم. این است که هیچ‌وقت مرا نمی‌ترساند. و الان که دوروبر خودم را، یک‌خرده نسل پیرتر را می‌بینم، گمان می‌کنم این شاید تقریباً بزرگترین کار زندگی باشد: به موقع تمام کردن.
مستند ابولحسن صبا، توسط ژاله صبا و احمد فاروقی ساخته شده و در تلویزیون ملی ایران سال ۱۳۴۷ پخش شده است، در این مستند چند قطعه از آثار صبا توسط استادان حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی و فرامرز پایور اجرا شده و دیگر عزیزان هرکدام در بخشی گفتگو میکنند.
ابوالحسن صبا متولد ۱۴ فروردین ۱۲۸۱ موسیقی‌دان ، آهنگساز برجسته، نوازنده و آموزگار موسیقی اهل ایران بود، وی در طول چهل سال فعالیت حرفه‌ای‌اش به آهنگسازی ، طراحی شیوه‌های نوین نوازندگی ، گردآوری ردیف ، تألیف کتاب‌های آموزشی و تربیت شاگردانی سرشناس پرداخت و از این رو هنرمندی تأثیرگذار در رشد جریان‌های موسیقی در ایران شناخته می‌شود. وی با اصول علمی موسیقی غربی آشنایی کامل داشت و در عین حال بر گسترش و پیشرفت موسیقی سنتی و محلی ایران تمرکز داشت، از وی به‌خاطر نوآوری‌ها و تحولاتی که در موسیقی ایران پدید آورد، با عنوان «نیمای موسیقی ایرانی» یاد می‌شود و مدتی که در این عرصه حضور داشته‌است را «دوران طلایی موسیقی» نام نهاده‌اند.